بیماری های پوست و مو - جراحی کاهش آلوپسی

آلوپسی (Alopecia) یک اختلال شایع در سیستم خود ایمنی بدن است که اغلب باعث ریزش مو غیر قابل پیش بینی می شود.

این پدیده، در ایالات متحده آمریکا در تقریبا 6.8 میلیون نفر وجود دارد.

در اکثر موارد، در حدود یک چهارم مساحت پوست سر که با مو پوشیده شده است درگیر این بیماری است. برای اکثر مردم، ریزش مو چیزی بیش از چند بخش کوچک نیست، گرچه در بعضی موارد ممکن است بیشتر باشد.

گاهی اوقات، این بیماری می تواند منجر به از دست رفتن کامل مو در پوست سر (alopecia totalis) یا، در موارد شدید، کل بدن (alopecia universalis) شود.

این وضعیت ممکن است هر کسی را بدون در نظر گرفتن سن و جنسیت تحت تاثیر قرار دهد، هر چند اغلب موارد قبل از سن 30 سالگی اتفاق می افتد.

یک اتفاق جالب و البته منطقی در جراحی فلپ پوست سر، پیشرفتی است که در عمل جراحی کاهش آلوپسی در حدود سال1977 روی داد. روش های کاهش آلوپسی، سرعت خوبی در فراگیر شدن و البته ضریب ایمنی بالا داشته اند. بسیاری از تغییرات به سرعت در دسترس عموم قرار گرفت و این روش برای یک دهه یا بیشتر به شدت محبوب همگان بود. افرادی طرفدار برداشت پوست سر از بقل یا جلو، و بعضی نیز طرفدار برداشتن پوست سر از پشت بوده اند.

موریسون، نوروود و شییل در سال 1984 مقاله ای درباره «عوارض کاهش سطح پوست سر» منتشر کردند، اما این هشدارها در دهه های بعد عمدتا مورد توجه قرار نگرفتند. مشکل عمده روش های کاهش آلوپسیا زیبایی ظاهری بود. شکل منطقه طاس باقی مانده، به طور فزاینده نامنظم و سخت تر می شد و استفاده از روش های پنهان سازی طاسی، کمکی به پوشاندن این منطقه نمی کرد. علاوه بر این، پوست سر توانایی شگفت انگیزی برای «کشیده شدن» داشت و بسیاری از اثرهای روش کاهش طاسی، در ماه های بعد از دست رفته بود؛ زیرا پدیده ای با عنوان «کشش برعکس» تا 50٪ اثر اولیه ي عمل را از بین می برد. حتی زمانی که تمام ناحیه های طاسی از بین رفته بود، هنوز هم مشکل گسترش دوباره طاسی وجود داشت که حتی می توانست زخم های قدیمی را نیز در بر بگیرد.

فریت در سال 1989 روش سه گانه فلپ برداری را معرفی کرد تا با آن، ناحیه مرکزی سر را مورد اصلاح قرار دهد. او همچنین روش «افزایش فریت (Frechet Extender)» را پیشرفت داد، به این صورت که دستگاهی زیر پوست سر قرار داد که در طی 30 روز، باعث ایجاد کشش بر روی پوست سر می شد. این کار، نه تنها از کشش برعکس جلوگیری می کرد، بلکه باعث تولید بافتی اضافی نیز می شد و پوست سر بعد از ۳۰ روز، بافت بیشتری پیدا می کرد. جرالد سیری آمریکایی، بخیه زدن پوست سر به وسط سر یا وصل کردن آن با تکه ای دیگر از پوست سر را پیشنهاد کرد. او ادعا کرد که این روش بدون نیاز به وارد شدن شیء خارجی به بدن، که نیازمند عمل و برداشتن بعدی است، به طور قابل توجهی «کشش برعکس» را کاهش می دهد.

با این حال، این دست آوردها در برداشتن پوست سر، در مقابل پیشرفت تکنیک های برداشت گرفت، از سرعت گرفتن باز ماندند. به نظر می رسد که دوره برداشت پوست سر برای کاهش آلوپسی به پایان رسیده است. هنوز مشخص نشده است که آیا جراحان آینده با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته دیگر و انتخاب‌های بهتر، قادر به شروع دوران جدیدی از کاهش آلوپسی هستند یا خیر.

شما نمی توانید نظری ثبت کنید.